WINE TALKS: ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΒΙΤΑΚΗΣ

Ο Νίκος είναι το νέο αίμα των Αμπελώνων Καραβιτάκη, ένας από τους πολλά υποσχόμενους οινοποιούς στην Ελλάδα και σύμφωνα με τα μέλη του Botilia, ο «Καλύτερος Νέος Έλληνας Παραγωγός». Τα τελευταία χρόνια έχει αναλάβει τα ηνία του οινοποιείου στα Χανιά της Κρήτης και η δουλειά του έχει κάνει το οινοποιείο σημείο αναφοράς για τις κρητικές ποικιλίες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Παρ’ όλα αυτά όμως παραμένει ένας φοβερός τύπος που έχει να πει πολλά!

Τι ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;

Κάποια στιγμή μου είχε περάσει απο το μυαλό να ασχοληθώ με τη Νομική, χωρίς ιδιαίτερο λόγο ή καρέκλα να κληρονομήσω. Κατόπιν βέβαια η τριβή με το οινοποιείο με "έδεσε" και αποφάσισα μόνος μου να ασχοληθώ. Βέβαια όταν είσαι μικρός βλέπεις την μαγεία, δεν βλέπεις τον κόπο πίσω από αυτή.   

Αν ήταν να επιλέξεις μουσική για τα αμπέλια σου, τι θα έβαζες; 

Θα τα ξυπνούσα με Por una Cabeza (χωρίς λόγια για να αποφύγουμε τον επαναστικό τόνο), θα συνέχιζα με Guns and Roses, Sweet child o’ Mine για να τρέξει η μέρα και προς το βράδυ για να πέσουν οι τόνοι αλλά και να τους θυμίζω που έχουν τις ρίζες τους και τι κρατάνε στα χέρια τους θα έβαζα τον "'Ηλιο Θεό" του Βασίλη Σκουλά. 

Ποιό ήταν το κρασί που δοκίμασες και είπες "Εδώ είμαστε! Αυτό θέλω να κάνω!";

Μακάρι να το είχα πεί μόνο μια φορά. Θα θυμηθώ όμως την πιο πρόσφατή γιατί διαφορετικά θα γράψω παράγράφους.

'Ηταν ένα Condrieu από τον Cuilleron του 2015. Το κρασί δεν ήταν ιδιαιτέρως ακριβό ούτε διάσημο αλλά με εντυπωσίασε τόσο η ενσωμάτωση του βαρελιού σε σημείο να πω ότι τέτοιο κρασί στην Ελλάδα δεν έχω δοκιμάσει. Παράλληλα ήταν τόσο καθαρός ο ποικιλιακός χαρακτήρας και τόσο φρέσκος μετά απο 4 χρόνια από τον τρύγο χωρίς ίχνος οξείδωσης, που είπα μακάρι να μπορέσω να φτάσω ένα Βιδιανό σε αυτό το επίπεδο.

Αν μπούμε στο προσωπικό σου κελάρι, πόσα κρασιά θα βρούμε; (μη μετρήσεις τα δικά σου!)

Πονεμένη ερώτηση μιας και πριν λίγο καιρό μας διέρρηξαν το κελάρι αφαιρώντας πολλά κρασιά. Δεν γνωρίζω πόσα κρασιά έχω, καθώς μαζεύω αρκετά χρόνια ελληνικά και ξένα και βρήκα και από τον πατέρα μου πολλά, οπότε θα πώ σίγουρα πάνω από 100 ετικέτες.

Ποιό είναι το πιο ακριβό κρασί που έχεις δοκιμάσει & ποιό το πιο οικονομικό που σε εξέπληξε; 

Νομίζω ότι από τα πιο ακριβά κρασιά που έχω δοκιμάσει είναι ένα DRC, Richebourg του 1985 το οποίο δοκίμασα πριν από κάποια χρόνια και ήταν εκπληκτικό. Σε ότι αφορά το πιο οικονομικό σίγουρα ένα Chenin Blanc από το οινοποιέιο Delaire Graff στη Νότιο Αφρική που κόστιζε 4,5€ και ήταν πραγματικά για τα χρήματα αυτά φανταστικό.

Ποιά είναι η ποικιλία που θα "πέθαινες" να έχεις αλλά δεν μπορείς; (είτε λόγω νομοθεσίας είτε λόγω terroir)

Ψηφίζω Ξινόμαυρο και με τα δύο χέρια (μην πω και με χέρια και με πόδια!).

Το οινικό ταξίδι που άλλαξε την κοσμοθεωρία σου & ένα ταξίδι που θα πήγαινες χωρίς εισητήριο επιστροφής...

Παρόλο που μου λείπει ένα ταξίδι στη Βουργουνδία, θεωρώ ότι αυτό που μου έμαθε πολλά ήταν το ταξίδι μου στη Νότια Αφρική. Εκεί πραγματικά κατάλαβα τι σημαίνει terroir. Ανευ εισητηρίου επιστροφής θα πήγαινα νομίζω στην Αμερική, καμία άλλη χώρα δεν παρέχει τόσες ευκαιρίες στον κλάδο μας.

Αν μπορούσες να παγώσεις το χρόνο, να δουλέψεις για κάποιον παραγωγό και να γυρίσεις πίσω στο οινοποιείο σου καλύτερος, ποιόν θα διάλεγες;

Χωρίς δεύτερη σκέψη την Κυρία Lalou Bize-Leroy. Τι να πρωτοπώ για αυτήν την γυναίκα... Το γεγονός ότι ήταν ο άνθρωπος που οδήγησε το Domaine de la Romanee - Conti εκεί που είναι σήμερα; Το ότι είναι εξαιρετική manager και οινοποιός με απίστευτα κρασιά να βγαίνουν πλέον από το οινοποιείο της; Το ότι συμπεριφέρεται στα αμπέλια της σαν να ήταν παιδιά της; Μια φοβερή προσωπικότητα με πολύπλευρη ενασχόληση με το κρασί. Όχι μόνο στην παραγωγή αλλά και στο εμπόριο.

Ποικιλία Next Big Thing;

Μα τι άλλο; ΒΙΔΙΑΝΟ! Όποιος με γνωρίζει νομίζω ότι θα περίμενε την απάντηση μου.

Με ποιόν Έλληνα παραγωγό θα ήθελες να συνδημιουργήσεις ένα κρασί; 

Με τον Απόστολο Θυμιόπουλο. Γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια και νομίζω ότι αυτό που έχει καταφέρει με βάση το Ξινόμαυρο, είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Να μετατρέψει τις Νάουσες απο κρασί για βιτσιόζους σε κρασί που λαχταρά όλος ο κόσμος να πιει. Και ξέρω ότι δούλεψε πολύ γι αυτό, έβαλε πολύ απο τον εαυτό του εκεί και η οπτική μου ταυτίζεται με τι δική του.

Ποιά είναι η εργασία-αγγαρεία στο οινοποιείο που δεν θες με τίποτα να κάνεις;

Εμφιάλωση. Όταν έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο η δική μου δουλειά έχει τελειώσει.

Μεγαλύτερη επιτυχία και μεγαλύτερη αποτυχία σου όσον αφορά το κρασί;

Η μεγαλύτερη μου επιτυχία νομίζω ότι είναι αυτή τη στιγμή να παράγω κρασί κατά 85% από τοπικές Κρητικές ποικιλίες ενώ πριν από 15 χρόνια ήταν σχεδόν το ανάποδο. Η μεγαλύτερη μου ανταμοιβή γι' αυτό είναι το κρασί που λατρεύω, που παρακολουθώ 120% την πορεία του και δεν είναι άλλο από την Ελιά Βιδιανό.

Η μεγαλύτερη μου αποτυχία στο κρασί είναι ότι στα πρώτα πρώτα μου βήματα προσπάθησα να φτάσω κάποια κρασιά και δεν σκέφτηκα να τα ξεπεράσω. Γρήγορα κατάλαβα ότι έτσι έβαζα τα κρασιά μου σε καλούπι. Δεν έβγαζαν το χαρακτήρα μου. Ευτυχώς έμαθα το μάθημα μου γρήγορα. Θέλω να πιστεύω...

Αγαπημένο δικό σου κρασί και χρονιά; Έχεις ακόμα φιάλες από αυτό;

Νομίζω Ελιά Βιδιανό 2017. Η πρώτη κυκλοφορία. Και εδώ ταιριάζει το "Η πρώτη σου αγάπη και παντοτινή". Ναι, έχω ακόμα φιάλες.

Ποιός είναι ο χειρότερος συνδυασμός κρασιού-φαγητού που έχεις κάνει, απλά επειδή ήσουν περίεργος;

Ντρέπομαι, αλλά μου ζητήσατε να είμαι αυθόρμητος. Πιτόγυρα με Μοσχάτο Σπίνας. Το "χάλια" δεν φτάνει να περιγράψει το μεγαλείο της αποτυχίας αυτής.

Ποιό μέρος της Ελλάδας πιστεύεις έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε στο μέλλον;

Η Κρήτη. Μην τρέξετε να πείτε ότι ευλογώ τα γένια μου, αλλά είναι τόπος με τρομερή ποικιλία terroir, αρκετά διαμάντια παλαιών αμπελώνων, καλές συνθήκες ωρίμανσης, κρίσιμο μέγεθος για να μπορεί να υποστηρίξει ικανοποιητική παραγωγή, πολύ δυνατή ιστορία και εξαιρετική γαστρονομία. Νομίζω ότι τα παραπάνω είναι αρκετά για να μας δώσουν μεγάλο ενδιαφέρον.

Τι είναι αυτό που θα ήθελες να δεις να αλλάζει στο χώρο του κρασιού τα επόμενα χρόνια; 

Θέλω να μπορέσουμε να αποκτήσουμε σοβαρή ταυτότητα σαν χώρα. Θα μας ωφελήσει όλους. Για να γίνει αυτό πρέπει να ασχοληθούμε σοβαρά με τα αμπέλια μας, να έχουν άποψη τα κρασιά μας και συνέπεια. Τα άλλα θα έρθουν.

Χαλαρώνεις Παρασκευή βράδυ μετά από μια σκληρή μέρα, τι επιλέγεις να πιεις;

Με δεδομένο ότι αποκλείω τα κρητικά κρασιά για λόγους πλεονασμού θα έλεγα:

1) ένα Αηδάνι

2) μια Ραψάνη

3) ή ένα Pinot Noir βρε αδερφέ!

Θες να δεις πως ο χαρακτήρας ενός παραγωγού φαίνεται στα κρασιά του;
Δες τη συλλογή με τα κρασιά του Νίκου Καραβιτάκη εδώ!