WINE TALKS: ΜΟΣΧΟΠΟΛΙΣ TEAM

Η Αλίκη Γερμάνη, ο Δημήτρης Παραλίδης και ο Θοδωρής Γερμάνης είναι η νέα και πολλά υποσχόμενη γενιά του Οινοποιείου Μοσχόπολις. Ομάδα-οικογένεια, δεμένη και με πολύ όρεξη, έχει αναλάβει, με τρομερή έως τώρα επιτυχία, τα ηνία του οινοποιείου, το οποίο έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα πιο ανερχόμενα της Ελλάδας.

Τι θέλατε να γίνετε όταν μεγαλώσετε;

Δημήτρης: Αυτό που ήθελα σαν τρελός να γίνω ήταν οδηγός θεριζοαλωνιστικής μηχανής! Να φανταστείτε ότι οι γονείς μου, μαζί με τη δασκάλα γαλλικών με έπεισαν ότι η Γαλλία είναι η μόνη χώρα που παράγει τέτοια μηχανήματα, για να με κάνουν να μάθω γαλλικά! Μεγαλώνοντας, ως έφηβος, αν κάτι με τραβούσε, ήταν οτιδήποτε είχε να κάνει με αυτοκίνητα και μεγάλα μηχανήματα (κατασκευαστικά, χωματουργικά, αγροτικά).

Αλίκη: Εγώ ήθελα να μοιάσω στον παππού μου και για αυτό με κέρδισε η Φαρμακευτική από νωρίς! 

Θοδωρής: Εγώ μικρός θυμάμαι ήθελα να γίνω πιλότος! Ακόμα με γοητεύει και όποτε είναι να ανέβω σε αεροπλάνο με πιάνει μια ανεξήγητη χαρά. Αργότερα αποφάσισα ότι δεν είναι και πολύ ασφαλές και η επόμενη απόφαση ήταν ότι ήθελα να γίνω αρχιτέκτονας, γιατί μου άρεσε το σχέδιο αλλά και τα μαθηματικά. Στο τέλος με κέρδισε η φυσική και η Φόρμουλα ένα, και ήθελα να γίνω μηχανικός – σχεδιαστής αεροναυπηγικής, το οποίο κάπου τα ένωνε όλα!

Πότε καταλάβατε ότι η οινοποίηση είναι κάτι που θα μπορούσατε να κάνετε ως κανονική δουλειά;

Θοδωρής: Τελικά, δεν το γλύτωσα το πολυτεχνείο ως Ηλ/Μηχανικός Υπολογιστών. Στο παραπέντε όμως άρχισα να αγαπάω τη χημεία, κυρίως λόγω των συζητήσεων με τον πατέρα μου. Ώντας φοιτητής και βοηθώντας τον μπαμπά στο αμπέλι και στην αποθήκη/γκαράζ οινοποιείο, άρχισα να αγαπάω το κρασί και άρχισα να σκέφτομαι ότι κάποια στιγμή θα συνέχιζα αυτό που είχε αρχίσει δειλά δειλά να στήνει ο πατέρας μου. Για αυτό ακολούθησαν και οι σπουδές μου στη Χημεία. Να πω την αλήθεια ακόμα δεν μπορώ να το σκεφτώ σαν κανονική δουλειά! Δεν προλαβαίνουμε να σκεφτούμε και πολλά. Έχουν γίνει όλα τόσο γρήγορα! Πριν δυόμιση χρόνια κυκλοφορήσαμε το πρώτο μας κρασί ως Οινοποιείο Μοσχόπολις... Ένα οινοποιείο με δικό του αμπελώνα έχει τόσα πολλά πράγματα που τρέχουν όλο το χρόνο. Επιπλέον, μόλις πέρισυ στήσαμε το νέο μας χώρο, ενώ  φέτος επεκτείνουμε το αμπέλι με νέες φυτεύσεις. Ίσως στιγμιαία να το αισθάνθηκα αυτό όταν ολοκληρώσαμε τον πρώτο μας τρύγο στο νέο μας χώρο στο Μονοπήγαδα μόλις τον περασμένο Οκτώβρη!

Δημήτρης: Στον πρώτο μου τρύγο σίγουρα, τον Σεπτέμβριο του 2013, όταν πρωτογνώρισα τον Γιώργο Γερμάνη! Αξέχαστη εμπειρία!

Αν ήταν να επιλέξετε μουσική για τα αμπέλια σας, τι θα βάζατε; 

Δημήτρης: Αν είχα την επιλογή, μάλλον θα επέλεγα έντεχνη και μελωδική ροκ που μου αρέσει. Το δεύτερο πρόγραμμα θα είχα μάλλον στο ραδιόφωνο.

Αλίκη: Ποιο ραδιόφωνο! Θα βάζαμε το Δημήτρη!

Θοδωρής: Καλά λέει η Αλίκη, δεν χρειάζεται να βάλουμε καν ραδιόφωνο, αφού ο Δημήτρης όποτε βρίσκεται στο αμπέλι έχει έμπνευση και τραγουδάει όλη την ώρα. Και είναι και καλός ο άτιμος! Εμένα μου αρέσει πολύ η κλασική μουσική αλλά ανάλογα τη διάθεση θα μπορούσα να φανταστώ να βάζω από Johny Cash μέχρι Aznavour αλλά και Vangelis. Πιο minimal ήχους θα επέλεγα για τα βράδια.

Ποιό ήταν το κρασί που δοκίμασατε και είπατε "Εδώ είμαστε! Αυτό θέλουμε να κάνουμε!";

Δημήτρης: Με απόλυτη ειλικρίνεια και χωρίς ίχνος οικογενειακής έπαρσης ή προσπάθειας διαφήμισής μας, και χωρίς υπόνοια ότι είναι καλύτερο άλλων, το ΜΟΣΧΟΠΟΛΙΣ 2010 σε κάποιο οικογενειακό τραπέζι το φθινόπωρο του 2013.

Θοδωρής: Είσαι τυχερός γιατί ακόμα υπάρχουν κάποιες φιάλες στην κάβα του μπαμπά! Αλλά και άτυχος που δεν δοκίμασες αυτο του 2007! Δυστυχώς από αυτό δεν υπάρχει ούτε φιάλη...Αλλά θυμάμαι το χειμώνα του 2008 που ήδη είχα ξεκινήσει τα μαθήματα στο Χημικό την επιβεβαίωση ότι ναι για αυτό ακριβώς είμαι εδώ!

Αν μπούμε στο προσωπικό σας κελάρι, πόσα κρασιά θα βρούμε; (μη μετρήσετε τα δικά σας!)

Δημήτρης: Στην κάβα μας νομίζω έχουμε κάπου 100-120 διαφορετικές ετικέτες, όλα τουλάχιστον άνω των 5 ετών.

Αλίκη: Όποτε ανακαλύπτουμε κάποιο κρασί που μας ενθουσιάζει, πάντα θα υπάρχει χώρος για μια έξτρα εξάδα!

Θοδωρής: Εδώ τα παιδιά είναι πιο προνοητικά. Η δική μου είναι αρκετά φτωχή. Ίσως να βασίζομαι στον πατέρα μου πάνω σε αυτό. Ακόμα και αυτά που έχω κρατήσει εγώ στην κάβα του βρίσκονται. Και εκεί έχει πολύ Σαντορίνη, πολύ Ραψάνη, αρκετό Ροδανό, αρκετή Πορτογαλία, Τοσκάνη και Βόρεια Ιταλία.

Ποιό είναι το πιο ακριβό κρασί που έχετε δοκιμάσει & ποιό το πιο οικονομικό που σας εξέπληξε; 

Δημήτρης - Αλίκη: Μιλώντας για ξηρό κρασί, από Ελλάδα νομίζω τα κρασιά Τ-OINOS. Από κρασί εκτός Ελλάδας, δεν έχουμε δοκιμάσει ιδιαίτερα ακριβά κρασιά, με τιμές δηλαδή άνω των 80-100 ευρώ. Από τα οικονομικά δεν θυμόμαστε αλλά σίγουρα, πάντως, θα ήταν κάποιο Syrah, μιας και είναι αγαπημένη ποικιλία.

Θοδωρής: Γενικά και εγώ δεν έχω δοκιμάσει κάποιο πραγματικά ακριβό θα έλεγα. Από ξένα λευκά, αρκετά παλαιωμένα Chablis, αλλά το πιο ακριβό πρέπει να ήταν ένα καταπληκτικό Batard Montrachet Grand Cru 2014 από τον Louis Jadot. Από κόκκινα αρκετά Super Tuscans και Ροδανό αλλά το πιο ακριβό πρέπει να ήταν ένα βελούδινο Arnoux Lachaux Les Suchots, Vosne Romanee Premier Cru του 2012. Οικονομικό κρασί που να με ενθουσιάσει δεν έχω δοκιμάσει ακόμα. Έχω δοκιμάσει όμως αρκετά κρασιά στο εύρος 15-25 ευρώ που τα θεωρώ φοβερό value σε σχέση με τα διαφημισμένα ακριβά. Όπως και ευχάριστη έκπληξη ήταν πρόσφατα το MUSCAT D'ALEXANDRIE NATURE και περιμένω με πολύ ενδιαφέρον τη νέα σοδειά.     

Ποιά είναι η ποικιλία που θα "πεθαίνατε" να έχετε αλλά δεν μπορείτε; (είτε λόγω νομοθεσίας είτε λόγω terroir)

Δημήτρης: Ααα το Riesling! Αλλά δε θα πέθαινα για κάποια άλλη ποικιλία. Το ασύρτικο είναι μία από τις αγαπημένες μου και με κοντινό χαρακτήρα με το Riesling, ειδικά στην παλαίωσή του. Στα κόκκινα το Μαυροτράγανο είναι αγαπημένη μου επίσης. Αλλά έχουμε. με τον Θοδωρή και την Αλίκη, μια ελπίδα ότι θα μπορέσουμε να εμφιαλώσουμε κάποια στιγμή το Καλομάτι.

Θοδωρής: Ναι το Καλομάτι σίγουρα! Είναι ένα απωθημένο και το χρωστάμε και στον παππού μου που μεθοδικά την εξέλιξε για να μπορέσουμε κάποια στιγμή να την οινοποιήσουμε με τον τρόπο που της αρμόζει.

Το οινικό ταξίδι που άλλαξε την κοσμοθεωρία σας & ένα ταξίδι που θα πήγαινατε χωρίς εισητήριο επιστροφής...

Δημήτρης: Σαντορίνη, Νεμέα, Μαντινεία, Μελίτωνας, Νάουσα, Ραψάνη, Πλαγιές Αίνου, Γουμένισσα είναι μερικές από τις ζώνες που επισκέφθηκα στην Ελλάδα. Εκτός Ελλάδας, δυστυχώς, δεν έχω επισκεφθεί ακόμη αμπελουργικές περιοχές.

Αλίκη: Μου έχουνε τάξει, οι δυό τους, ένα μεγάάάάάλο οδικό ταξίδι σε διάφορες χώρες και περιοχές της Ευρώπης. Απ’ τον Βορά μέχρι τον Νότο και από την Ανατολή έως τη Δύση. Αναμένω.

Θοδωρής: Και μένα μου το έχουν τάξει αυτό το ταξίδι! Επίσης το έχω απωθημένο να κάνω από ένα τρύγο σε κάθε Ήπειρο! Ελπίζω να μην είμαι πολύ γέρος όταν θα έχω πια χρόνο να το κάνω!

Αν μπορούσατε να παγώσετε το χρόνο, να δουλέψετε για κάποιον παραγωγό και να γυρίσετε πίσω στο οινοποιείο σας καλύτεροι, ποιόν θα διαλέγατε;

Δημήτρης: Χωρίς να τον γνωρίζω πολύ καλά προσωπικά, θα επέλεγα τον Απόστολο Θυμιόπουλο. Αυτός ο άνθρωπος είναι χαρισματικός σε ό,τι κάνει και ελπίζω να συνεχίσει για πολλά πολλά χρόνια με τον ίδιο τρόπο. Αν πάλι με ρωτούσατε το ίδιο μερικά χρόνια πριν, η απάντηση θα ήταν ο Χαρίδημος Χατζηδάκης.

Θοδωρής: Το ξέρω ότι ίσως ακουστεί παράταιρο αλλά θα ήθελα πάρα πολύ να είχα γνωρίσει τον παππού Ευάγγελο Τσάνταλη. Από διάφορα περιστατικά που μου έχει διηγηθεί ο πατέρας μου, πρέπει σίγουρα να ήταν μια τρομερή προσωπικότητα με απίστευτη διορατικότητα. Δυστυχώς έφυγε νωρίς και δεν κατάφερε να ολοκληρώσει το όραμά του. Από τους σύγχρονους οινολόγους, σίγουρα θα ήθελα να γνωρίσω τον Γιάννη Οικονόμου στη Σητεία και να μάθω μερικά από τα μυστικά του.

Ποικιλία Next Big Thing;

Δημήτρης: Στα ερυθρά Μαυροδάφνη και Μαυροτράγανο, στα λευκά Βιδιανό. Εξάλλου, το μαρτυρούν και τα δεδομένα του αμπελουργικού μητρώου σε ό,τι αφορά τις νέες φυτεύσεις νέων ποικιλιών. Δε νομίζω, όμως, ότι κάποια λευκή ποικιλία θα ξεπεράσει το Ασύρτικο.

Θοδωρής: Θα συμφωνήσω για το Μαυροτράγανο. Για το Βιδιανό κρατάω μια επιφύλαξη. Δεν ξέρω αν έχει κάποιο πολύ δυνατό στοιχείο που να το κάνει να ξεχωρίσει.  

Αλίκη: Εγώ πιστεύω πολύ και το Δαφνί ως κάτι εντελώς ξεχωριστό.

Με ποιόν Έλληνα παραγωγό θα θέλατε να συνδημιουργήσετε ένα κρασί; 

Δημήτρης: Η πιο εύκολη ερώτηση με την πιο αυτονόητη απάντηση για εμένα. Με τον Θοδωρή Γερμάνη. Και όχι σε ένα κρασί. Σε Όλα. Δε θα γινόταν κάτι ως προς το Οινοποιείο Μοσχόπολις διαφορετικά εξάλλου! Θα ήθελα να τον ευχαριστήσω για την υπομονή του με την ευκαιρία, μιας και δεν είμαι ο πιο εύκολος συνεργάτης για κανέναν.

Θοδωρής: Υπάρχει το καλό με μας ότι όταν ο ένας σταματάει ο άλλος συνεχίζει. Εγώ ξεκινάω το πρωί και ασθάνομαι ότι έχω τέσσερα χέρια και δύο κεφάλια και ο Δημήτρης είναι σα ζόμπι. Μόλις πάει η ώρα 4-5 το απόγευμα εγώ σβήνω και αυτός κάνει λες και του έβαλες κήροζίνη! Και η Αλίκη είναι η φωνή της λογικής όταν μπλέκουμε τα μπούτια μας. Πάντως ναι και οι τρεις συμφωνούμε ότι θα ήταν τιμή μας να συνεργαζόμασταν κάποια στιγμή με τον Απόστολο Θυμιόπουλο.

Ποιά είναι η εργασία-αγγαρεία στο οινοποιείο που δεν θέλετε με τίποτα να κάνετε;

Θοδωρής: Να απλώνω και να πλένω λάστιχα χαχα! Σκέφτομαι να αναπτύξω ένα αυτόματο σύστημα δικτύωσης σωλήνων δεξαμενών και καθαρισμού των λάστιχων μπας και γλυτώσω!

Δημήτρης: Άστα δύσκολη επιλογή! Από τη στιγμή που είμαστε ένα πολύ μικρό οικογενειακό οινοποιείο, είμαστε στην πρώτη γραμμή στις χειρονακτικές εργασίες. Η απάντηση είναι σίγουρα το φόρτωμα των τελάρων με τα σταφύλια στην καρότσα του τρακτέρ κατά τη διάρκεια του τρύγου.

Αλίκη: Εγώ είμαι η τυχερή της υπόθεσης! Δεν με αφήνουν να κάνω αγγαρείες! Το φόρτε μου είναι οι χημικές αναλύσεις που αγαπάω λόγω της δουλειάς μου, και φυσικά οι γευσιγνωσίες και οι οργανοληπτικές αναλύσεις που πάλι είναι κάτι που μου αρέσει πολύ! 

Αγαπημένο δικό σας κρασί και χρονιά; Έχετε ακόμα φιάλες από αυτό;

Δημήτρης: MOSCHOPOLIS 8 2016. Έχει ο Θοδωρής κρατημένα για εμένα.

Θοδωρής: Μπορώ και τον εκβιάζω επανειλημένα με αυτά τα μπουκάλια! Είναι το μυστικό μου όπλο! Εμένα αγαπημένο κρασί, τώρα που το σκέφτομαι είναι η Σπείρα του φίλου μας του Θωμά Λίγα! Όποτε πηγαίνω να τον επισκευτώ θα περάσω μια βόλτα από τα βαρέλια.

Αλίκη: Εγώ έχω δηλώσει ότι είναι το ακυκλοφόρητο Moschopolis Pinot Noir αλλά δεν με αφήνουν να ανοίγω καμία φιάλη! Παρά μόνον στις περιοδικές γευσιγνωσίες, όπου εκεί εγώ έχω πάντα τον πρώτο λόγο!

Ποιός είναι ο χειρότερος συνδυασμός κρασιού-φαγητού που έχετε κάνει, απλά επειδή ήσασταν περίεργοι;

Θοδωρής: Είμαι πολύ ανοιχτός στις δοκιμές! Θα κάνω τους πιο περίεργους συνδυασμούς και δεν απογοητεύομαι συχνά. Αλλά όταν βρω το απόλυτο pairing είναι σαν να μου έρχεται κάποια επιφώτηση και έχω πεταλούδες στο στομάχι μου.

Δημήτρης - Αλίκη: Δε νομίζω να υπήρξε κάποιος συνδυασμός που κατέστρεψε το πιάτο μας, μιας και είμαστε πολύ προσεκτικοί σε αυτό το κομμάτι. Λατρεύουμε τα πληθωρικά κρασιά και δεν θα τα χαραμίζαμε επιλέγοντας τη λάθος συνοδεία φαγητού!

Ποιό μέρος της Ελλάδας πιστεύετε έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε στο μέλλον;

Δημήτρης: Όλες οι υπόλοιπες ημιορεινές - ορεινές περιοχές της Ελλάδας έχουν την προοπτική να δώσουν εξαιρετικά αποτελέσματα. Οπότε, θεωρώ ότι είναι στο χέρι εμπνευσμένων οινοποιών από οποιοδήποτε μέρος να αναδείξουν οινικά την περιοχή τους.

Θοδωρής: Συμφωνώ με τον Δημήτρη. Για παράδειγμα η ημιορεινή περιοχή της Θεσσαλονίκης και της Χαλκιδικής γύρω από τον Χολωμόντα πιστεύω ότι έχει να δώσει πολλά.

Τι είναι αυτό που θα ήθελες να δεις να αλλάζει στο χώρο του κρασιού τα επόμενα χρόνια; 

Δημήτρης: Σε αυτά που αφορούν τη χώρα μας, και κυρίως τις τουριστικές περιοχές, θα ήθελα να φτάσουμε στο σημείο όλοι οι επεγγελματίες της εστίασης να αντιμετωπίζουν το κρασί ως αυτό που είναι.

Αλίκη: Και ο επαγγελματισμός τους! Δεν μπορείς να πηγαίνεις σε καλοστεκούμενα μαγαζιά σε πολλές πόλεις στην Ελλάδα και όταν ρωτάς για το κρασί να σου λένε ότι έχουμε κόκκινο και λευκό!

Θοδωρής: Εμένα με απασχολεί το κομμάτι της συνέπειας όσον αφορά τους παραγωγούς αλλά και τους καταναλωτές. Οφείλει ο κλάδος να έχει μια σταθερά ανoδική πορεία.

Χαλαρώνεις Παρασκευή βράδυ μετά από μια σκληρή μέρα, τι επιλέγεις να πιεις;

Δημήτρης - Αλίκη: Επειδή για μας το κρασί πάντα συνοδεύει γεύμα, επιλέγουμε κρασί με βάση το φαγητό ή, αν μπορούμε να επιλέξουμε το φαγητό, τότε το επιλέγουμε με βάση το κρασί που θα πιούμε. Αν μιλάμε για λευκό τότε το Ασύρτικο είναι μονόδρομος, αν πάλι πρόκειται για ερυθρό, μας αρέσει πολύ να δοκιμάζουμε διάφορες ποικιλίες κρασιών με μια προτίμηση στα περισσότερο γεμάτα και τανικά.

Θοδωρής: Έχω πάντα κάποιο ανοιχτό κρασί στο ψυγείο ή γενικά στο σπίτι. Όταν είμαι μόνος επιλέγω πιο εύκολα κρασιά, ευχάριστα. Από λευκά κάποιο Μοσχοφίλερο ή Sauvignon Blanc. Κυρίως κόκκινο όμως θα πιω. Μια Aiora θα είναι πάντα ανοιχτή. Κάποιο Λημνιό ή Λημνιώνα θα πιω επίσης εύκολα. Μπορεί να έχω και κάποιο Αγιωργίτικο, όπως πρόσφατα του Παπαϊωάννου αλλά, δύσκολα Ξινόμαυρο ή Μαυρούδι ή Μαυροτράγανο. Αυτά θέλουν σίγουρα τραπέζι και καλή παρέα!

Θες να δεις πως ο χαρακτήρας ενός παραγωγού φαίνεται στα κρασιά του;
Δες τη συλλογή με τα κρασιά του Οινοποιείου Μοσχόπολις εδώ!