Το κρασί από την ανακάλυψή του παράγεται με σκοπό την απόλαυση. Ανεξαρτήτως του κόστους κάθε φιάλης, ο κόπος του παραγωγού είναι μεγάλος και οφείλουμε να τον σεβόμαστε απολαμβάνοντας κάθε κρασί όπως του αξίζει.
Αυτά είναι 4 συνηθισμένα λάθη που βλάπτουν το κρασί μας και μειώνουν την απόλαυσή του.
Ο πιο σωστός και ιδανικός τρόπος για να αποθηκεύσουμε τα κρασιά είναι η πλάγια θέση ώστε να βρέχεται ο φελλός για να αποφευχθεί η ξήρανσή του. Αν ο φελλός ξεραθεί, η πιθανότητες εισαγωγής αέρα στο μπουκάλι πολλαπλασιάζονται. Τότε συζητάμε για την αλλοίωση του κρασιού και την οξείδωση του, χωρίς να υπάρχει τρόπος να σωθεί το περιεχομενό του. Όταν βλέπεις τα κρασιά σε ράφια σε όρθια θέση και υπό έντονο φωτισμό, να εύχεσαι να μην έχουν μείνει εκεί για περισσότερες από 2-3 μέρες.
Οφείλουμε να σερβίρουμε το λευκό ξηρό κρασί σε σωστή θερμοκρασία. Σερβίροντας σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία, τα αρώματα του κλειδώνονται με αποτέλεσμα να μυρίζουν ελάχιστα ή και καθόλου ενώ αντίστοιχα οι γεύσεις του χάνονται. Ιδανικά, τα φρέσκα λευκά θα πρέπει να σερβίρονται σε θερμοκρασία 8 – 10o C ενώ πιο γεμάτα ή παλαιωμένα λευκά στους 12 – 13ο C.
Αντίστοιχα για τα ερυθρά κρασιά, όταν σερβίρονται σε θερμοκρασία υψηλότερη από την ιδανική, τα αρώματα της αλκοόλης υπερτερούν, καλύπτοντας τα αρώματα φρούτων και μπαχαρικών. Ιδανικές θερμοκρασίες σερβιρίσματος για ένα φρέσκο κόκκινο κρασί είναι 12 – 14o C ενώ γεμάτου σώματος κόκκινα κρασιά παλαίωσης πρέπει να σερβίρονται περίπου 2ο C υψηλότερα.
Το λευκό κρασί σερβίρεται απευθείας στα ποτήρια, με ελάχιστες εξαιρέσεις αυτών που έχουν υποστεί βαθιά παλαίωση και το πέρασμα από καράφα θα τα ωφελήσει.
Στα κόκκινο κρασί, η μεταφορά του κρασιού από το μπουκάλι σε καράφα, η γνωστή «ελληνική» ορολογία Decant, συνήθως βελτιώνει την ποιότητα του κρασιού μας. Η βασική επίδραση της επαφής με το οξυγόνο είναι η απελευθέρωση των λιγότερο πτητικών αρωμάτων του κρασιού και η εξομάλυνση των τανινών, κυρίως στα περισσότερο φρέσκα και τραχιά κρασιά. Η ώρα προσμονής μπορεί να ποικίλει από κρασί σε κρασί αλλά μην το παρακάνεις. Σε τριάντα λεπτά το κρασί θα σου χαρίσει μια πανδεσία αρωμάτων και γεύσεων οπότε δεν χρειάζεται να περιμένεις παραπάνω. Ούτως ή άλλως το κρασί θα συνεχίσει να εξελίσσεται μέχρι να πιεις και την τελευταία σταγόνα.
Υπάρχουν πολλά μα πάρα πολλά ποτήρια, πολύ πιθανόν για σχεδόν όλες τις ποικιλίες κρασιών. Όμως, το ιδανικό πρέπει να έχει ποδαράκι και αυτό για να υπάρχει απόσταση του χεριού μας από το περιεχόμενο του ποτηριού. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πιάνουμε το κυρίως μπολ του ποτηριού, αυτό που περιέχει το κρασί μας. Η μεταφορά της θερμότητας του χεριού αυξάνει γρήγορα την θερμοκρσία του σερβιρόμενου οίνου γεγονός που θα μας οδηγήσει στα προβλήματα που αναφέρθηκαν παραπάνω. Το σχήμα του πρέπει να είναι σαν αυτό της τουλίπας, φαρδύ στο κάτω μέρος του και πιο κλειστό πάνω, βοηθώντας στη συσσώρευση των αρωμάτων κοντά στη μύτη μας και επιτρέποντας την απαραίτητη ανακίνηση του ποτηριού χωρίς ατυχήματα.
Αρίθμησα 4 βασικά σφάλματα που αν τα αποφύγεις, πραγματικά θα διαπιστώσεις μεγάλη βελτίωση στην απόλαυση του κρασιού σου!!!
Στην υγειά σας!