Ο ΠΕΡΙΦΗΜΟΣ ΑΕΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ

Ο αερισμός του κρασιού είναι κάτι που γινόταν εδώ και αιώνες. Τα τελευταία χρόνια η προβολή των αξεσουάρ κρασιού που βοηθούν στην διαδιακασία του αερισμού ή της μετάγγισης, την έκαναν μόδα και σχεδόν απαραίτητη σε όλους τους οινόφιλους και μη.

Πριν όμως αρχίσουμε θα πρέπει να τονίσουμε πως ο αερισμός δεν είναι μια μυστήρια τεχνική που δια μαγείας βελτιώνει τα αρωματικά και γευστικά χαρακτηριστικά του κρασιού. Υπάρχουν απρόβλεπετες καταστάσεις που μπορεί να οδηγήσουν στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα.

Πολλοί υποστηρίζουν πως αερισμό επιδέχονται κυρίως τα κόκκινα ξηρά κρασιά. Εμείς, θα προσθέσουμε πως ακόμη και τα νεαρά κόκκινα κρασιά χρειάζονται αερισμό ενώ όσο κι αν ακούγεται περίεργο, ο αερισμός ταιριάζει και στα Vinsanto, τις νεαρές Σαντορίνες και τα βαρελάτα λευκά όπως το Chardonnay.

Οι γνώστες ξέρουν ότι σε ένα σωστό ποτήρι με το σχήμα τουλίπας, ανοιχτό στη μέση και πιο κλειστό στο πάνω μέρος, το κρασί μπορεί να αναπνεύσει το ίδιο σωστά όσο και στην καράφα, αν έχουμε την άνεση να περιμένουμε για 15 – 20 λεπτά, με τον χρόνο αυτόν να εξαρτάται από τον τύπο του κρασιού.

Πέρα όμως από τον παραδοσιακό και απόλυτα αποτελεσματικό τρόπο αερισμού με μετάγγιση σε καράφα, η τεχνολογία έχει προχωρήσει! Οι συσκευές αερισμού επιτυγχάνουν παρόμοιο αποτέλεσμα σε δευτερόλεπτα!

Το εσωτερικό της συσκευής αερισμού είναι με τέτοιο τρόπο κατασκευασμένο ώστε το κρασί που περνάει μέσα από αυτό να έρχεται σε επαφή με τον αέρα σε όλη του την επιφάνεια και με αυξημένη πίεση. Έτσι, όταν το κρασί θα φτάσει στο ποτήρι μας θα έχει υποστεί μία πολύ γρήγορη οξυγόνωση αντίστοιχης με την παραμονή του κρασιού στην καράφα για αρκετή ώρα.

Τι είναι όμως ο αερισμός;

Σκέψου το κρασί σαν ένα σύνολο από ενώσεις, κλεισμένες σε ένα μπουκάλι. Ορισμένες από αυτές είναι γεμάτες ζουμερές φρουτένιες γεύσεις και αρώματα, ενώ άλλες μυρίζουν άσχημα αλλά είναι απαραίτητες για τη διαδικασία οινοποίησης. Ευτυχώς, σε γενικές γραμμές, οι ανεπιθύμητες ενώσεις εξατμίζονται πολύ γρηγορότερα όταν το κρασί αερίζεται, αφήνοντας πίσω το καλό κομμάτι!

Όταν μεταγγίζεις λοιπόν ένα κρασί περιμένεις να δεις δύο διαφορετικές αντιδράσεις. Η πρώτη είναι η οξείδωση και η δεύτερη είναι η εξάτμιση. Η οξείδωση λαμβάνει χώρα από την στιγμή που βγάζουμε τον φελλό από το μπουκάλι, ενώ η εξάτμιση κατά την διάρκεια της διαδικασίας. Ο συνδυασμός αυτών των δύο βοηθά ανεπιθύμητες και άσχημες οσμές που θυμίζουν κλεισούρα ή ακόμη και κλούβιο αυγό (κυρίως στα κόκκινα κρασιά βαθιάς παλαίωσης) να μειωθούν σημαντικά επιτρέποντας στο κρασί να εκφραστεί όπως το αξίζει.

Όμως μην ξεγελαστείς, ο χρόνος που το κρασί φτάνει στην ιδανική κατάσταση με τον αερισμό είναι σύντομος. Μετά τα αρώματα μειώνονται και η ένταση χάνεται.

Τα κρασιά με συμπύκνωση και πυκνότητα ευνοούνται περισσότερο με τον αερισμό. Τα λεπτεπίλεπτα και τα πολύ παλαιωμένα κρασιά χρειάζονται μόλις λίγα λεπτά πριν τα αρώματά τους αρχίσουν να χάνονται, οπότε πρόσεξέ τα λίγο παραπάνω.