ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΣΤΑ ΚΡΑΣΙΑ;

Το ξέρω πως για κάποιους τα μετάλλια και οι βαθμολογίες επηρεάζουν την απόφασή τους σχετικά με το κρασί που θα βάλουν στο καλάθι τους. Για άλλους πάλι είναι απλά νούμερα. Τι σημαίνουν στην πραγματικότητα οι βαθμολογίες στα κρασιά; Πως μεταφράζονται; Είναι σωστό να αγοράζουμε κρασιά με βαθμολογίες από 90 pts και πάνω μόνο (όπως κάνουν αρκετοί); Αυτά και άλλα τέτοια ερωτήματα θα προσπαθήσω να απαντήσω παρακάτω. Για πάμε!

Αρχικά θα πω το προφανές, πως οι βαθμολογίες είναι ένας απλό και άμεσος τρόπος να επικοινωνήσουν οι κριτικοί τη γνώμη τους για το εκάστοτε κρασί. Από την άλλη μεριά, το σύστημα των 100 βαθμών καθιερώθηκε από τον Robert Parker και το Wine Advocate. Το σύστημα βασίζεται στο αμερικανικό σύστημα βαθμολόγησης του γυμνασίου, επομένως η κλίμακα ξεκινά από το 50 (και όχι από το 0), γεγονός που πιθανόν να μπερδεύει αρκετούς. Παρόλα αυτά, η κλίμακα των 100 βαθμών χρησιμοποιείται από ολοένα και περισσότερους κριτικούς – ερασιτέχνες και επαγγελματίες. Η κλίμακα χωρίζεται σε υποκατηγορίες που κάθε μια αντιστοιχεί σε μια εξήγηση- χαρακτηρισμό για το κρασί. Οι κατηγορίες έχουν ως εξής:

95-100 Classic: ένα υπέροχο κρασί

90-94 Εξαιρετικό: ένα κρασί ανώτερου χαρακτήρα και στυλ

85-89 Πολύ καλό: ένα κρασί με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά

80-84 Καλό: ένα καλοφτιαγμένο κρασί

75-79 Μέτριο: κρασί που πίνεται αλλά που μπορεί να έχει μικρά ελαττώματα

50-74: Δεν συνιστάται

Στους διαγωνισμούς ανάλογη λογική έχουν και τα μετάλλια. Για παράδειγμα στο διαγωνισμό της Θεσσαλονίκης η κλίμακα των μεταλλίων έχει ως εξής:

85-87: χάλκινο

88-90: ασημένιο

91+: χρυσό

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ένα κρασί από 85 βαθμούς και πάνω είναι ένα κρασί που πίνεται ευχάριστα κι ας μην είναι τέρας συμπύκνωσης και πολυπλοκότητας. Αξίζει να το πάρει κανείς σπίτι; Κατά την ταπεινή μου άποψη, αν ένα κρασί έχει 85-86 βαθμούς και μια νορμάλ τιμή (ιδανικά γύρω στα 10 ευρώ ή πιο κάτω) δε βρίσκω το λόγο να μην εντάξω αυτό το κρασί στο καθημερινό τραπέζι, αν βέβαια το περιεχόμενο είναι του γούστου μου. Το τονίζω αυτό γιατί έχω πιει και κρασιά με 90+ βαθμούς που δεν ήταν του γούστου μου. Έχει πολύ μεγάλη διαφορά αν ένα κρασί είναι αντικειμενικά καλό αλλά δεν ταιριάζει στο υποκειμενικό γούστο του καθενός γιατί παραδείγματος χάρη δεν του αρέσουν οι οξύτητες ή το τονισμένο αλκοόλ. Από εκεί και πέρα τα κρασιά που μπορεί να έχουν μια καλή τιμή (μέχρι 15 ευρώ ας πούμε) και βρίσκονται στην γκάμα των 88-89 βαθμών είναι αυτό που λέμε ευκαιρία! Είναι τα κρασιά που πίνουμε και ξαναπίνουμε και που έχουμε για τα μεγάλα τραπέζια με φίλους (εγώ τουλάχιστον). Από 90 και πάνω η τιμή αρχίζει και χάνει λίγο τη σημασία της και μιλάμε κυρίως για το τι κρασί θέλει να πιει κανείς και πόσα χρήματα θέλει να δώσει. Οι επιλογές είναι πάρα μα πάρα πολλές. Τα κρασιά που παίρνουν 90 και είναι κάτω από 20 ευρώ (ή οριακά παραπάνω) είναι αυτά που έχουν τρελό value for money και από ότι βλέπουμε στο site, τα κρασιά με τις περισσότερες επαναληπτικές παραγγελίες.

Θα κάνω όμως λίγο το δικηγόρο του διαβόλου εδώ και θα πω το εξής. Υπάρχουν εκπληκτικά κρασιά, ελληνικά και ξένα, που δεν έχουν καμία βαθμολογία ή μετάλλιο. Αυτό σημαίνει πως δεν είναι καλά; Ούτε κατά διάνοια! Απλά αρκετοί οινοποιοί αποφασίζουν να μη στείλουν τα κρασιά τους σε διαγωνισμούς και κριτικούς, για διάφορους λόγους όπως για οικονομικούς ή γιατί η παραγωγή τους είναι ήδη εξαιρετικά μικρή και δε θα μπορούσαν να στηρίξουν μια πιθανή αύξηση πωλήσεων που θα έφερνε μια διάκριση. Δεν είμαι αθώα, σαφώς μπορεί να υπάρχουν και άλλοι πιο… περίεργοι λόγοι αλλά επιλέγω να είμαι καλοπροαίρετη.

Ποιο είναι το συμπέρασμα; Καλό είναι να δοκιμάζει κανείς τα κρασιά χωρίς προδιάθεση και να αποφασίζει για τον εαυτό του αν του κάνουν ή όχι. Από την άλλη μεριά, καλό είναι να γίνονται και διαγωνισμοί και να επιβραβεύεται η προσπάθεια και η καλή δουλειά. Παράλληλα με τους διαγωνισμούς ή τις κριτικές αναδεικνύονται κρασιά από μικρούς ή άγνωστους παραγωγούς και από σπάνιες ποικιλίες που σε άλλη περίπτωση ίσως να μη σκεφτόμασταν να δοκιμάσουμε.