H Άνοιξη είναι προ των πυλών και ελπίζω να έρθουν καλύτερες μέρες. Πιο πολύ λιακάδα, λίγη παραπάνω ζέστη και καμιά βόλτα στην εξοχή (επιτέλους) θα κάνει καλό σε όλους μας. Όσο το mood αλλάζει, αρκετοί είναι αυτοί που θα γυρίσουν στα ροζέ και τα αρωματικά λευκά αλλά είμαστε κι εμείς που δε μπορούμε να απαρνηθούμε το κόκκινο. Για μας δουλεύω λοιπόν και έτσι θα σου προτείνω τα καλύτερα κόκκινα κρασιά της Άνοιξης, με μπόλικο φρούτο, μαλακές τανίνες και μέτριο (περίπου) σώμα που μπορείς να απολαύσεις και σκέτα ή ακόμα και ελαφρώς δροσερά. Για πάμε!
Λημνιώνα
E εντάξει δεν είναι μυστικό πως η Λημνιώνα κάνει ζουμερά και φρουτώδη κόκκινα, με τραγανή οξύτητα και φίνες τανίνες! Πολλοί την παρομοιάζουν με το ελληνικό Pinot Noir αλλά νομίζω πως η Λημνιώνα έχει να πει τη δική της ιστορία. Είτε σε φρέσκες είτε σε παλαιωμένες εκδοχές η Λημνιώνα δίνει κομψά και απολαυστικά κρασιά που μπορούν να συνοδεύσουν ακόμα και ψάρι! Τα δικά μου αγαπημένα είναι η Λημνιώνα από το Κτήμα Καρανίκα αλλά και η σούπερ ζουμερή Λημνιώνα Oenops Wines.
Pinot Noir
Κόκκινο φρούτο, γήινη διάσταση, δροσιστική οξύτητα και μέτριες τανίνες κάνουν το Pinot noir μια από τις πιο αγαπημένες ερυθρές ποικιλίες παγκοσμίως. Αγαπά τα ψυχρά κλίματα και δίνει τον καλύτερο του εαυτό στη Βουργουνδία, αν και τελευταία η Αμερική έχει δείξει εξαιρετικά δείγματα. Θα σου προτείνω τα 3 που λατρεύω να πίνω ένα κλικ δροσερά. Πρώτον, το Ορειβάτης Pinot Noir από το Οινοποιείο Ακριώτου, με φρεσκάδα και φοβερή σχέση ποιότητας τιμής. Δεύτερον, το ασύλληπτο Pinot Noir J. Christopher Willamete Valley. Τρίτον η προσιτή και νόστιμη Βουργουνδία Bourgogne Vieilles Vignes Maison Albert Bichot.
Mencia
Η Mencia, η βασίλισσα του Bierzo της Ισπανίας, είναι μια απίθανη κόκκινη ποικιλία που δίνει κρασιά με κόκκινο και μαύρο φρούτο, ανθικό και βοτανικό χαρακτήρα, με μέτριο σώμα και βελούδινες τανίνες. Όσες έχω δοκιμάσει με πείθουν όλο και πιο πολύ πως η Mencia είναι μια από τις ποικιλίες που θα μας απασχολήσει πολύ στο μέλλον. Αν δεν την έχεις δοκιμάσει θα σου προτείνω δυο που θα σε κάνουν να ερωτευτείς την ποικιλία για πάντα: Ultreia Raul Perez και La Poulosa Raul Perez.
Λιάτικο
Το Λιάτικο, από Ιουλιάτικο, είναι η πιο φινετσάτη ερυθρή Κρητική ποικιλία. Δίνει κρασιά με κερασένιο χαρακτήρα, μέτριο σώμα και πολύ μαλακές τανίνες. Ελαφρά παγωμένο είναι τόσο απολαυστικό, που άνετα θα το έπινα και δίπλα στο κύμα. Επίσης ταιριάζει μοναδικά με χταπόδι στα κάρβουνα και γαριδομακαρονάδες (για τόσο κύμα λέμε). Σου προτείνω να δοκιμάσεις το Πετάλι Λιάτικο από το Οινοποιείο Διαμαντάκη και το Κομψός Λιάτικο από τους Αμπελώνες Καραβιτάκη.
Αγιωργίτικο
Η διάσημη ποικιλία της Νεμέας, το Αγιωργίτικο, εκτός από πλούσια κόκκινα κρασιά κάνει και κομψά κόκκινα με λίγο ή καθόλου βαρέλι ή ακόμα και κρασιά τύπου Beaujolais. Ανάλογα με τις μέρες εκχύλισης και το μέσο ωρίμασης μπορεί να κάνει πολύ διαφορετικού στυλ κρασιά. Το Πέταλο από το Κτήμα Γκόφα για παράδειγμα γίνεται με ανθρακική διαβροχή, κατά το ήμισυ (το Beaujolais που λέγαμε) και έτσι προκύπτει ένα ζουμερό κόκκινο κρασί με αρώματα βύσσινου, κερασιού, καραμέλας γάλακτος και τσιχλόφουσκας, που πίνεται δροσερό και μετά μανίας. Από την άλλη μεριά, η Νεμέα από το Οινοποιείο Αϊβαλής, έχει πλούσιο, ώριμο κόκκινο και μαύρο φρούτο, διακριτικό βαρέλι, μέτριες αλλά ζουμερές τανίνες και μαζί με λίγα τυριά και αλλαντικά δε θα καταλάβεις για πότε άδειασε το ποτήρι.
Τα φρέσκα
Λοιπόν, αυτή είναι μια κατηγορία από μόνη της, μιας και αφορά αρκετές ποικιλίες που μεταμορφώνονται ανάλογα με τον τρόπο οινοποίησης. Κρασιά που παλαιώνουν σε δεξαμενή ή αμφορέα ή σε πολύ μεγάλα βαρέλια και διατηρούν τη φρεσκάδα και την καθαρότητα του φρούτου, είναι μεγάλο must για τη σεζόν Άνοιξη – Καλοκαίρι. Θα σου πω μερικά παραδείγματα που αξίζει να έχεις στο συντηρητή σου. Πρώτη και καλύτερη, η λατρεμένη Aiora από το Οινοποιείο Μοσχόπολις, που συνδυάζει Syrah - Ξινόμαυρο – Μαυροτράγανο και παλαίωση σε αμφορέα. Το Μαύρο Καλαβρυτινό Nature από το Οινοποιείο Τετράμυθος είναι η πιο ντελικάτη εκδοχή της ποικιλίας, με παλαίωση σε δρύινη δεξαμενή και ήπια φυσική οινοποίηση. Τέλος η Mademoiselle από το Κτήμα Χαριτάτου μας δείχνει πως μια Μαυροδάφνη μπορεί να είναι και φρέσκια και νεαρή και άκρως απολαυστική!
Εύα Μαρκάκη
Wine Geek