ΙΤΑΛΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΣΙ

Ως τίμιοι και πιστοί καταναλωτές του καλού και ποιοτικού φαγητού, καθώς και θαυμαστές του πολιτισμού που κρύβεται πίσω από αυτή τη φοβερή απόλαυση, ας παραδεχτούμε πως μετά το φαγητό της μανούλας και της παραδοσιακής επαρχιακής ταβερνούλας, αυτή που μας έχει κερδίσει είναι η Ιταλική κουζίνα (τα italics δεν μπήκαν τυχαία).

Το παγκόσμιο αυτό πλέον φαινόμενο, έχει τόσα κοινά χαρακτηριστικά με την ελληνική, σε σημείο που κάποιες φορές νομίζεις πως έτρωγες πεπόνι με προσούτο από κούνια…Το πέρασμα από το σπίτι της Ιταλίδας νοικοκυράς στο δικό μας και ταυτόχρονα σε πολυτελή εστιατόρια, συνέβη πολύ σιωπηλά! Κέρδισε κάθε δύσκολο ουρανίσκο γιατί ήταν πάντα οικεία, προσιτή και πάνω από όλα νόστιμη!

Μέσα στους αιώνες καθορίστηκε από τις πολιτιστικές επιρροές και εμπλουτίστηκε από τις αντίστοιχες των χωρών που κατακτούσε. Τα μπαχαρικά της Ανατολής, τα θαλασσινά της Μεσογείου και τα δημητριακά της Αφρικής αποτέλεσαν τις τέλειες προσθήκες στην μέχρι τότε απλοϊκή και «φτωχική» ραχοκοκαλιά της. Φυσικά, με την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και μέχρι σήμερα κάθε περιοχή απέκτησε δική της ταυτότητα. Με λίγα λόγια αν ταξιδέψεις στην Ιταλία δεν θα φας παντού την τέλεια πίτσα και την τέλεια μακαρονάδα! Πρωταγωνιστές βέβαια παραμένουν το ελαιόλαδο, η ρίγανη, ο βασιλικός, η σάλτσα τομάτας, η τεράστια ποικιλία τυριών και αλλαντικών, τα δημητριακά και φυσικά το σκόρδο!

Η πρόκληση αυτής της εβδομάδας ήταν ο συνδυασμός παραδοσιακών ιταλικών πιάτων και ορεκτικών με τα κατάλληλα ελληνικά κρασιά, σαν να έχει γεννηθεί το ένα για το άλλο! Για να δούμε…

Arancini

Τα Αραντσίνι είναι ορεκτικό, αλλά μπορεί να καταναλωθεί και σαν κυρίως γεύμα. Το όνομά arancia, σημαίνει πορτοκάλι και προδίδει το σχήμα και το χρώμα του! Ήταν το αγαπημένο «φαγητό στο τάπερ» του Φρειδερίκου Β, που τον συνόδευε στο κυνήγι. Έχουν πατρίδα τη Σικελία και είναι ρυζόμπαλες από χυλωμένο ρύζι, σαφράν, μυρωδικά, σκόρδο και αυγό, γεμιστές με παρμεζάνα και πικάντικα τυριά. Το τηγάνισμα σε φριτέζα του δίνει πλούσιο, αλμυρό και λιπαρό αποτέλεσμα, που χρειάζεται ένα λευκό κρασί με αρώματα λεμονιού και δροσιστική οξύτητα για να φρεσκάρει τον ουρανίσκο από τα παραπάνω στοιχεία. Το Σαν τα Μάραθα- Οινοποιείο Σύρου είναι ακριβώς αυτό.

Πολέντα με μανιτάρια

Το πιο χαρακτηριστικό πιάτο της Βόρειας Ιταλίας είναι η πολέντα και αποτελούσε τη βασική τροφή των φτωχών αγροτών, των polentone. Έχει την υφή πουρέ (αλλά αν δεν το φας ζεστό θα το κόβεις με το μαχαίρι!) και φτιάχνεται από σιμιγδάλι ή καλαμποκάλευρο βρασμένο σε νερό, με βούτυρο και τυρί. Η λιπαρότητα της βάσης δένει τέλεια με το σωταρισμένο μανιτάρι με θυμάρι, σκόρδο και εστραγκόν. Είναι άκρως εθιστικό, με κρεμώδη πλούσια υφή και αυτό που του λείπει είναι ένα Chardonnay με φρουτώδη χαρακτήρα, μέτρια οξύτητα και ελαφρώς βαρελάτο χαρακτήρα. Με το Chardonnay - Οινοποιία Αϊβαλή κάνει έναν άκρως κομψό συνδυασμό.

Caprese

Ή αλλιώς «η επιτομή της απλότητας». Τα χρώματά προδίδουν την προέλευση, αφού είναι η σημαία της χώρας της. Το πιο εύκολο ιταλικό πιάτο με πλούτο χρωμάτων, αρωμάτων και γεύσεων. Κόκκινες ώριμες τομάτες, φρέσκια λιπαρή μοτσαρέλα, μια «γλάστρα» φρέσκου βασιλικού και φυσικά ελαιόλαδο, χοντροκομμένο αλάτι και πιπέρι. Όλα σε λεπτές φέτες, ανακατεμένα ή σε διάταξη. Δεν θα μπορούσε να ταιριάξει τίποτα καλύτερα από ένα λευκό κρασί με απαλό φυτικό χαρακτήρα, φρέσκα αρώματα και ισορροπημένη οξύτητα. Δοκίμασέ το με το Κομψός Λευκό-Αμπελώνες Καραβιτάκη ή με το Sauvignon Blanc από Κτήμα Φλοριάν.

Saltimbocca alla Romana

Σε μια υποτιθέμενη λίστα διασημότητας της ιταλικής κουζίνας, το Saltimbocca alla romana με ένα άλμα θα βρισκόταν πάνω από την pizza (ναι καλά διάβασες) και ακριβώς κάτω από την καρμπονάρα! Στην πατρίδα του τη Ρώμη το ονόμασαν «άλμα προς το στόμα». Μοσχαρίσια λεπτοκομμένα φιλετάκια, τυλιγμένα σε προσούτο crudo, περασμένα από το τηγάνι με κρασί, βούτυρο και φασκόμηλο. Το λιπαρό και αλμυρό στοιχείο, η πρωτεΐνη και τα έντονα αρώματα του φασκόμηλου, ταιριάζουν με ένα κόκκινο κρασί μέτριου σώματος και οξύτητα με φρουτένιο χαρακτήρα και μέτριες τανίνες. Και αυτό είναι το Φοίνικας Ερυθρός- Κτήμα Δρούβα!

Cannoli

Σε αυτό το μικρό και τραγανό ιταλικό γλυκό, δεν μπορείς να αντισταθείς! Οι πρώτοι ζαχαροπλάστες ήταν οι μοναχοί ενός μοναστηριού της Καλτανισέτα στη Σικελία, που τα προετοίμαζαν για το Καρναβάλι. Ρολάκια λεπτής ζύμης από αλεύρι, κανέλας, πορτοκαλιού και ζάχαρης, γίνονται τραγανά καθώς μαγειρεύονται σε λάδι. Η γέμιση είναι ricotta, mascarpone και αποξηραμένα ψιλοκομμένα φρούτα και βανίλια. Δεν χρειάζονται εδώ πολλά, απλά συνδύασέ το με Λιαστός από Ρωμέικο- Αμπελώνες Καραβιτάκη και όλα καλά. Να φροντίσεις μόνο να είναι παγωμένο!

Η καλύτερη κουζίνα να πειραματιστείς (ακόμα και αν δεν είναι το στοιχείο σου) είναι η ιταλική. Με λίγα υλικά, μπορείς εύκολα να έχεις ένα gurmet αποτελέσματα! Και αυτή είναι η μαγεία της, αφού η απλότητα φέρνει την ποιότητα. Κάνε την κουζίνα να πάρει φωτιά και βάλε στο background να παίζει το Felicità  από Albano e Romina, που από το 1982 μιλούσαν για την πολυτέλεια της απλότητας τραγουδώντας «È un bicchiere di vino»!

Αποστολή εξετελέσθη.

Χριστίνα Τσόγκα