Ο θειώδης ανυδρίτης, το διοξείδιο του θείου ή αλλιώς το θειώδες προέρχεται από την ένωση των στοιχείων θείου και οξυγόνου. Η συμβολή του στο κρασί είναι πολύ σημαντική αφού θεωρείται ότι έχει δράση αντισηπτική, αντιβακτηριακή και αντιοξειδωτική. Η χρήση του γίνεται κυρίως κατά τη διάρκεια της οινοποίησης και λιγότερο κατά την φάση της ωρίμανσης του οίνου, σε αυστηρά πλαίσια και όρια σύμφωνα με τον κανονισμό που ορίζει η ευρωπαϊκή νομοθεσία. Από τη βιομηχνία οίνων θεωρείται ως το πιο ασφαλές συντηρητικό κρασιών. Η μέγιστη επιτρεπόμενη προστιθέμενη ποσότητα θειώδους στους λευκούς οίνους είναι 160 mg ανά ltr., ενώ η ποσότητα στους ερυθρούς διαφοροποιείται στα 210 mg ανά ltr. Όλα τα είδη κρασιών περιέχουν κάποιο τύπο συντηρητικών σε λιγότερη ποσότητα, ακόμα και αυτά που ονομάζονται οργανικά – φυσικά. Τελικά δεν είναι τόσο κακό όπως πιστεύουν οι περισσότεροι.
Και επειδή η δοσολογία κάνει το δηλητήριο... η ημερήσια κατανάλωση για έναν ανθρώπινο οργανισμό πρέπει να είναι 0,7 mg ανά ένα kg. Ωστόσο, η ποσότητα αυτή μπορεί να αυξηθεί ραγδαία αν λάβει κανείς υπόψιν του πως τροφές όπως τα αποξηραμένα φρούτα, τα snacks με βάση τα σιτηρά και την πατάτα, αλκοολούχα ποτά όπως η μπύρα περιέχουν θειώδες ως συντηρητικό.
Ο πονοκέφαλος είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα για κάποιον που έχει καταναλώσει σημαντική ποσότητα θειώδους. Αυτό συνεπάγεται όμως πως έχει ήδη καταναλώσει μεγάλη ποσότητα σε κρασί, μπύρα και τροφές με θειώδες. Άρα η φράση «δεν πίνω κρασί γιατί με πειράζει το θειώδες» μπορεί εύκολα να αποκρουστεί με αυτήν «δεν πειράζει δοκίμασε αποξηραμένα βερύκοκα, το ίδιο θα αισθνανθείς».
Η αιτία για τον πονοκέφαλο θα αλλάξει με μερικά ακόμη ποτήρια κρασί...!